„Up Padd na Ostern“ – Still Freedag
„Jesus bölkde luut un gung dood.“ Markus 15,37
Ik weer 15 un froh: Endlich Ferien! Ik dreihde de Musik in mien Zimmer luut up. Mit ´n Mal floog de Döör open. Mien Vader stunn daar un bölkde: Maak de Musik ut! Wi hebbt Still Freedag!
Nu bün ik 45. Still is dat üm mi to an disse Freedag. Ik schwieg vör´t Krüüz. Kien Woord faat´t dat Grauen in sük, kien Ton de Angst. Kien Bild de Dood. Mien Welt steiht still.
„Up Padd na Ostern“ – Grööndönnerdag
„Herr, bün ik dat?“ (Matthäus 26,22)
Mitnanner eten – wat kann dat Beteres geben. In disse Tieden is dat Lengen daarna besünners groot. Mitnanner eten – wat kann dat Schlimmeres geben. Wenn nüms wat seggt. Un doch jeder weet, wat inne Luft liggt. „Herr, bün ik dat?“ Kann dat angahn? Dat ik di verraden do? Wor ik doch immer to di hollen hebb? All de Jüngers blieben an´t Disch mit Jesus sitten. Kien een word ruutschickt: Nich de, de hüm verraden heit. Nich de, de hüm later nich mehr kennen will. Nich de, de sük för de Gröttste hollt. Jedeen kriggt Brood un Wien. So schmeckt dat Himmelriek.
„Up Padd na Ostern“ – Middweek
„Un se brook dat Glas kött un goot dat Ööl över sien Kopp.“ (Markus 14,3)
„Wo kann se dat Ööl so verschwennen?“ De Jünger sünd düll. Wat harr man daarvan kopen kunnt! Well harr man helpen kunnt! Un disse Frau gütt dat Ööl över Jesus sien Kopp. Salbt hüm, as wenn he al dood is. Of as wenn he König worden sall. Wo dat ok immer meent wesen mag: Se gifft dat Kostbarste, wat se hett, för hüm. Vernünftig is da nich. Dat is Leevde.
„Up Padd na Ostern“ – Dingsdag
„Du sallst dien Nächste leev hebben as di sülvst.“ (Markus 12,31)
Knitterg is mien Bäffchen. Hett völe Predigten höört. Predigten, de üm disse Kern kreisen, sük an disse Worden ran tasten: „Du sallt Gott, dien Herr, leev hebben. Du sallst dien Nächste leev hebben as di sülmst.“ Jesus wüss, waarüm he so predigt hett. In Tempel, ´n paar Daag vör sien Dood. Gott, de Nächste un sük sülmst leev hebben – üm nix anners geiht dat. Man de Weg daarhen is knitterg. Wat du daan hest, kannst nich eenfach glatt bügeln. So geiht dat Predigen wieder, dat Rantasten, dat Lopen up de krumme Padd. Un de Freid över de Momenten, waar disse Leevde na di grippt.
„Up Padd na Ostern“ – Maandag
„Un Jesus gung in´n Tempel un fung an, de Kooplüü un de Kunnen weg to jagen. De Dischen van de Geldwessler un Duuvenhändler stöötde he üm.“ (Evangelium na Markus 11,8)
Up mien Padd na Ostern schlenner ik över de Marktplatz in Celle. Dicht bi´t Stadtkark. Middweek un Saterdag stahn hier de Marktlüü. Ik mag hier so geern inkopen! De gode Saken bekieken, mit de Kooplüü schnacken – dat hollt Liev un Seel tosamen. Jesus is regelrecht dördreiht, as he dat Marktdrieven rund üm de Tempel in Jerusalem sehn hett. Daar worden de Opferdeeren för de Tempel verköfft. De Lüü harrn dat woll överdreven mit Inkopen: Well bringt Gott dat gröttste Opfer? Well steiht am besten daar? Gott kiekt nich in dien Knippke, meent Jesus. He kiekt in dien Hart. Un höört to. Egal, wat du hüm bringst. Ik gah in de Stadtkark un zünd een Kerss an. Dat reekt to.
„Vööl Lüü legen hör Kleer up Straat un gröön Tacken, de se up de Feller afhauen harren.“ (Evangelium na Markus 11,8)
Leve Lüü, ik maak mi nu up Padd na Ostern hen. Sammel unnerwegens Worden, Biller, Fragen. Un nehm jo mit. Vandaag: Een Foto van Birgit Tell. Ik stah in Gedanken mit an´t Straat. Von waar mag he komen? Van rechts, waar dat Schild henwiest? Van links, waar dat Lucht herkummt? Ik wach af. Dat Hart kloppt. Sall ik de Bessen griepen un de Straat schon maken? Mien Mantel utbreden? Palmsönndag. Se stahn an Straat un juchheien. Jesus kummt na Jerusalem. Freid un Hopen sünd groot. Kiek de Straat an dien Huus andahl. Up well wachst du?